Objective: Wound healing in an extreme environment with micro-gravity is not well characterized, despite the likelihood that the increasing use of manned spaceflight as a research and commercial enterprise raises the probability of traumatic injury in this state. Hence, this study was conducted to determine the impact of the isolated environment of the Mars Desert Research Station on mucosal immunity and wound healing.
Materials and methods: Two punch biopsy wounds were placed on the hard palate of two crewmembers. The first wound was made during summer vacation, whereas the second was placed on the contra-lateral side 3 days before the Mars analog mission began. Thus, each crewmember served as his/her own control. Two independent methods were used to assess healing. A ten-item perceived stress scale, salivary cortisol, Immunoglobulin A, IgG and IgM were measured.
Results: There were significant differences in the proportion of the wound size healed between vacation and the mission. Salivary IgA, IgM, IgG and cortisol levels showed significant differences between vacation and mission.
Conclusion: These data suggest that stress can have significant consequences for wound healing. The effects of stress on wound repair could have important clinical implications, including for recovery from surgery.
Amaç: Araştırma ve ticari amaçlı olarak insanlı uzay uçuşu kullanımının artmasıyla, bu durumda travmatik yaralanma ihtimalinin yükselmesine karşın mikrogravite olan uç seviyede bir ortamda yara iyileşmesi iyi bir şekilde karakterize edilmemiştir. Dolayısıyla, bu çalışma Mars Çöl Araştırma İstasyonunda izole bir ortamın mukozal bağışıklık ve yara iyileşmesi üzerine etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır.
Gereç ve yöntem: İki mürettebatın sert damağına iki biyopsi yarası açıldı. İlk yara, yaz tatili sırasında ikincisi ise Mars analog misyonu başlamadan 3 gün önce kontra-lateral tarafına açıldı. Böylece, uçuş ekibinin her biri kendi kontrolü olarak değerlendirildi. İyileşmelerin değerlendirilmesinde İki bağımsız yöntem kullanılmıştır. On maddelik algılanan stres ölçeği, tükürük kortizol, Immunglobulin A, IgG ve IgM ölçüldü.
Bulgular: Tatil ve misyon arasında iyileşmiş yara büyüklüğü oranı açısından anlamlı fark bulunmuştur. Tükürük IgA, IgM, IgG ve kortizol seviyeleri tatil ve misyon sırasında anlamlı farklılık göstermektedir.
Sonuç: Bu veriler stresin yara iyileşmesi üzerinde önemli sonuçları olabileceğini düşündürmektedir. Yara tamiri üzerine cerrahi sonrası toparlanma dahil stresin önemli klinik etkileri olabilir.
Keywords: Cortisol; IgA; IgG; IgM; Saliva; Wound healing.